Autor
Sõnum
Lauri Õunapuu

Avatar








Sõnumeid:2752
:: Tsiteeri ::
Teema: Pea jõuab aeg, et ma pean sõitma
Pea jõuab aeg,
et ma pean sõitma,
siit Eestimaa pealt kaugele
ja sõjaväljal
ma pean jõudma,
kus surm mind nõuab omale.

Pea jõuab aeg,
et kuul mul kuklas
ja pea mul hirmsast verine.
Siis suures valus
ma silmad sulen,
ja mõtlen kallim sinule.

Siis tihti meelde
mul tuleb kodu,
kui suurtükk hirmsast müriseb,
mul tuleb meelde
mu kõige kallim,
kes vandus truudust minule.

Pea jõuab aeg,
et surm mul pakub
kätt, mis külm ja kivine,
siis julgelt astun
ma surma vastu,
see päev jääb viimseks minule.

Pea jõuab aeg,
et käed ei tööta,
ja keha kantaks kalmule,
oh unusta, kõik
ja jäta maha,
jää murtud süda rahule.

( Kõik lilled mis kord
on ära närtsind,
ei õitse enam iialgi,
su armastus, mis
on purustatud,
ei tule iial tagasi. )

Pea jõuab aeg,
et kõik on möödas,
uut kalmuküngast näete seal,
ei ole ühte,
kes leinapisart,
minu kalmukünkal pühendab.

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Lauri Õunapuu
lauri[ät]metsatoll.ee
+372 56155559
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
15.11.14, 19:47
Lauri Õunapuu

Avatar








Sõnumeid:2752
:: Tsiteeri ::
Teema: Re: Pea jõuab aeg, et ma pean sõitma
Originaalviis:

1909

Russian Chorus
"Могила", I часть,
русская пѣсня
Хоръ подъ упр. И.И.Юхова
(соло А.И.Юхова )
МОСКВА
X-3-64522

[www.russian-records.com]


Russian Chorus
"Могила", II часть,
русская пѣсня
Хоръ подъ упр. И.И.Юхова
(соло А.И.Юхова )
МОСКВА
X-3-64523

[www.russian-records.com]

***

[a-pesni.org]

МОГИЛА

Музыка и слова Якова Пригожего

Пускай могила меня накажет
За то, что я тебя люблю,
Но я могилы не страшуся:
Кого люблю – и с тем умру.

Он подходил ко мне с улыбкой,
Мне руку жал, меня ласкал,
И называл меня голубкой,
И в губки алы целовал.

Мне поцелуй твой был прощальный,
Когда настал разлуки час,
Ведь я, дитя, любви не знала,
Не знала, что любить - страдать.

Ах, лучше б тебя не встречала
И не любила тебя,
Мое бы сердце не страдало,
И век бы счастлива была.

В постели я лежу, болею,
Мне всего семнадцать лет;
А завтра лягу я в могилу,
И скажут все: ее уж нет.

Зажигай же, мать, лампаду,
Уж скоро, скоро я умру,
Белый свет я покидаю,
В могилу хладную пойду.

Могилу мою землею зароют,
Когда я в ней буду лежать,
Ты вспоминать будешь, мой милый,
Мою могилу посещать.

И прихожу я на кладбище,
Спросил у деда-старика:
- Могила чья эта сырая
И кто такая померла?

- Здесь лежит одна девица,
От чахотки померла,
От любви в землю пошла.

Из репертуара Нины Дулькевич (1891-1934). Запись на пластинку - фирма "Зонофон", Петербург, 1911-13 гг., 2-63265.

Очи черные: Старинный русский романс. – М.: Изд-во Эксмо, 2004.


Яков Пригожий (1840-1920)

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
Lauri Õunapuu
lauri[ät]metsatoll.ee
+372 56155559
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
15.11.14, 20:01
Postita
Sinu nimi:
Sinu epost:
Teema:
Message Body
Spam prevention:
Please, enter the code that you see below in the input field. This is for blocking bots that try to post this form automatically.
       **  ********  **     **  **      **  ******** 
       **  **         **   **   **  **  **  **    ** 
       **  **          ** **    **  **  **      **   
       **  ******       ***     **  **  **     **    
 **    **  **          ** **    **  **  **    **     
 **    **  **         **   **   **  **  **    **     
  ******   **        **     **   ***  ***     **